Kėngėt e Milosaos - Kangjelji VI - Jeronim De Rada

Vepra Kėngėt e Milosaos - Kangjelji VI nga Jeronim De Rada.

Kangjelji VI

Ra bora ndė dejtit

e mė sbardhi vudhėvet

krahėt ce shqitėzės.

Gjumi mua mė ljodhenith,

kurmi vetė tue m'u reshtur

Porsi grua te Marebelja

mbremanet i reshtjet

shtrushi taraftivet,

ljehemi e qenėvet

mbi miljonet, sheh si shuhet

zjarri e dhezet vreshtavet.

Gjell edhe ce se qėlloi.

O vasha kriekeshtenj,

but shtran tė m'uljenej,

pra tė vehej ture tjerr,

gjims ndė t'errėt e te drita,

tė ljeren kentimethin!

De tė garroja se te bora

biren kronjet e tė mbjellat

ket gjell ce nga ruanjen;

se tė biljt e zonjavet

Samerankat, me tumparin,

gjemonjen te vresht e larg,

i thon: - Na ju ruami.

Me qėllonej tue fjantaksur,

se tė pėrdorem, ashtu posht,

veim, se shpit e njerėzet

na fanepsejin mbė t'ngaraksur;

na ljerejin iljezit.

Ndo se kalji me ljeshonej,

iken ndė njė leg gra

gjith tė shprishura, ajo vet

zej terkuzen tė pėrtrollem:

kurm' e bukur i njeriut

sit i ruanej e m'e buten.

Tė dersiturin stomahje

me shinej me skemantilj,

e kuqe se me e shihin.

Ajo vash zakonbukur

se ljeu ndėr tė mundasha;

porsa mua ndė sbardhen dita,

njė kaljivez e ljeriem,

ajerjartur tek firaksen,

dhestra e bardh, maljet e ljumi,

sa me disheron te kragu

vajzėn dethiniazemer,

ajo mua mė ka hje.

Kėnga VI

Ra bora mbi det

e ndėr leshtėriqe zbardhi

kraht e shqitėzės.

Gjumi mua mė lodh:

thuajse trupi mė largohet,

si njė gruaje qė, Marbeles,

mbrėmjes, i largohet,

zhurma e trokashkave

dhe tė lehurit e qenve

mbi mullinjtė, e sheh si shuhet

zjarri e ndizet vreshtave.

Jeta ende s'fjet.

O, vasha kryegėshtenjė

shtratin butė tė ma shtronte,

pra tė vihej duke tjerrė

gjysmė nė terr e nė dritė,

me kėngė nė gojė!

Tė harroja se nėn borė

biren krojet e tė mbjellat

qė na mbajnė jetėn;

edhe djemtė e zonjave

Samerankut qė gumojnė

me tambur vreshtėn e largėt

e i thonė: - Ne tė ruajm.

I kotur do ėndėrritja

Se, pėrdore, fushave

Vemė dhe shtėpitė e njerzve

na faniten me tė aguar

edhe yjt na lėnė;

apo se mė zgjidhet kali

dhe shkon te njė turmė gra,

qė pėrndahen, vec asaj

qė i zė lakun e pėrtrollem:

syri i bukur i njeriut,

dhe vėshtrimi i tij e zbut.

Krahėrorin e djersitur

Ajo e fshin me mandil,

e skuqur se po ma shohin.

Ajo vashė zakonbukur

nuk leu ndėr tė mėndafshta;

Porse mua, kur zbardh dita,

nė njė kasolle tė lėnė

e tė hapur ernave,

prej ku duken, nėpėr tė,

brinja e bardhė, malet, lumi,

fort ma kėnda ta kem pranė

vajzėn qė mė mori zemrėn;

ajo mua mė ka hije.