Kanga e Perndimit - Migjeni

Poezia "Kanga e Perndimit" nga Migjeni.

Kangė Pėrndimi, kangė njeriu tė dehun nga besimi nė vete

Kanga e tij njė fe tjetėr, me tempuj tė tjerė, me meshė solemne,

ku prej mėngjesit deri nė mbramje shkrihen ndjesitė njerzore

n'apoteozėn e hekurit; shpirtėnt pėrshkohen nė tymore,

tė cilat nė fishkllim i pėrqeshen zotit tė vjetėr edhe qiellit

e me re tė ndyt' tymi tė dendun ndriēimin ia vrasin diellit.

Fe tjetėr, fe e ēmendun e Pėrndimit tė mrekullueshėm...

ekzaltuem shklet njeriu nė delirium tė pakuptueshėm.

Dėgjon zanin q'i thotė feja. Plagos qiellėn, e shpon tokėn,

i shkyn horizontet e bardhė, zhvesh natyrėn, ia heq kotllėn.

Kult' i tij kult i zhveshun! Nuk ia bren ma trutė enigmi

e varros, mbi varr ia vė njė shej pėrbuzje o nderimi.

Kangė Pėmdimi, kangė njeriu tė dehun nga besimi nė vete

Kanga e tij shpres' e bukur, me flatra tė njė tjetėr jete

nė tė cilėn dielli do ndrrojė udhėn: ka pėr t'u lindė nga Pėrndimi

por deh! nga lumnia tash humb kokėn rruzullimi.

Me njė "tango" qejfi tash ia ngatrron fijet zotit tė vjetėr

ka me ia skandalizue tė birtė besnikė nė planetė tė tjetėr,

Kanga Pėrndimi, kangė njeriu tė dehun nga besimi nė vete...

Le tė dėgjojmė kangėn qė mshtillet nė shllung' avulli nė pika djerse.