Vetmija - Migjeni

Poezia "Vetmija" nga Migjeni.

Mė plak mėrzitja

qė vetmia mė sjell;

pėrbuzja, urrejtja

tė gjith sendet m'i mbėshtjell

qė kam shumė anmiq

tė liq

nė kėto sende pa shpirt,

Nuk flasin.

As sy s'kanė.

Po mue mė bahet

se aty janė

vetėm qė tė mė plasin

zemrėn.

Sė paku, tė mė shajnė:

I mallkuem!

Sė paku, tė anė tallin:

I uruem!

Sė paku, tė mė kėndojnė:

I yni zot!

Ose tė mė thonė:

Jeton kot!

Tė flasin, tė flasin se fjalė due

nė kėt vetmi me ndigjue.

Ose tė mė tregojnė historinė

e tyne, autobiografinė:

ndoshta ty do gjej gjasim

me jeten time pa tingllim

qė nė vetmi po e kaloj

dhe s'po dij a rroj e s'rroj.

Sendet heshtin. Sa tė pamėshirė!

Mė bajnė dhe mue tė hesht me pahirė,

pse gojė s'kanė

dhe nuk flasin,

aty janė

vetėm tė mė plasin

zemrėn teme qė po vuen

dhe nė mėrzi vetveten truen.